Paul Lévy is in België een zeer bekende man van de radio. Hij maakt talloze reportages en leidt de radionieuwsdienst. Als hij na de Duitse aanval op België in 1940 weigert zijn werk onder controle van de bezetter voort te zetten, wordt hij opgesloten in Breendonk. Van daaruit schrijft hij naar zijn vrouw Simone.
Breendonk, 1 maart 1941
Mijn liefste, vergeef me dat ik in het Duits schrijf: je weet, denk ik, dat ik in een Joodse afdeling van het kamp ben en deze afdeling mag alleen in het Duits schrijven. (…)
2 oktober 1941
Mijn allerliefste Simone,
Ik dank je voor de twee brieven (de Franse en de Duitse) en voor het pakket dat je me de afgelopen maand gestuurd hebt. Nieuws van thuis is voor mij net zo belangrijk als brood… voor de gezondheid van mijn zenuwen nog belangrijker. (…)
Najaar 1941 meldt de BBC dat hij aan folteringen is bezweken. Om dit tegen te spreken wordt hij in voorlopige vrijheid gesteld. Hij slaagt erin te vluchten en bereikt in juli 1942 Londen. Daar wordt hij een van de bekende stemmen in op België gerichte radio-uitzendingen.
Na D-Day wordt Lévy oorlogs‑ correspondent. Hij is aanwezig bij de bevrijding van Dachau, weet als eerste westerse journalist door te dringen in het door het Sovjet-leger veroverde deel van Duitsland en maakt de bevrijding van Berlijn mee.
Later werkt hij onder meer voor de Raad van Europa (hij laat de Europese vlag ontwerpen) en als hoogleraar. Lévy overlijdt in 2002.
