IJsland is tot 17 juni 1944 een soeverein koninkrijk, verbonden met Denemarken via de koning van beide landen, Christian X.

Nadat Denemarken dat enkele weken eerder deed, sluit in 1938 ook IJsland zijn grenzen voor na de Anschluss uit Oostenrijk gevluchte Joden. De Hilfsverein der Juden in Deutschland concludeert enige tijd later dat emigratie van Joden naar IJsland onmogelijk is. IJsland wijst zelfs de tien (!) Joodse vluchtelingen die het land hebben weten te bereiken uit en biedt Duitsland een financiële vergoeding aan als het deze toelaat, wat Denemarken heeft geweigerd.

Volgens volkstellingen woonden er in 1930 geen Joden in IJsland en in 1940 6 Joodse mannen en 3 Joodse vrouwen. Tijdens de oorlog weet een tiental Joden alsnog naar IJsland te vluchten.

IJsland is in de oorlog neutraal, maar wordt op 10 mei 1940 door Britse troepen ingenomen. In juni 1941 nemen de dan nog neutrale Verenigde Staten de verdediging van IJsland van de Britten over.

Op 17 juni 1944 verbreekt IJsland zijn banden met Denemarken en de Deense monarchie en roept het zichzelf uit tot onafhankelijke republiek.