Het gezin Verduin maakt eind ’42 plannen om onder te duiken. Onderduikadressen en valse papieren zijn klaar, Wanda verft haar haar blond. Maar er moeten nog wat zaken worden geregeld. Dan is het te laat. Op 14 januari 1943 wordt het gezin uit huis gehaald. De Sperren helpen niet. De Verduins worden naar de Hollandsche Schouwburg gebracht en van daar op 16 januari naar het net in gebruik genomen kamp Vught, met het eerste transport van Joden daarheen.

Uit Vught schrijft Wanda nog vier brieven aan hartsvriendin Els. Maar vrijuit schrijven gaat niet meer, post uit kampen wordt streng gecensureerd.

Ernst Verduin over brieven schrijven en over censuur in Kamp Vught (03:50)

Brief 22-4-43 00024 (5)

22 april 1943

Lieve Els,
Waarom heb ik nog niets van je gehoord? Van Thea e.a. krijgen mijn vader en moeder pakketten en brieven. Maar ik heb nog helemaal niets ontvangen. Ik rekende er echt op om iets van je te ontvangen. Hier is alles nog hetzelfde. Ik werk nog steeds bij de administratie op de ziekenzaal. Stuur me alsjeblieft donkerbruine haarverf en een goede stofkam, en een blouse met korte mouwen (…)
Mijn bril is al stuk en ligt nu in reparatie, hopelijk krijg ik hem snel terug. Want mijn reservebril is niet zo mooi. Nu ben ik aan het einde van de brief. Groet alle vrienden en nog mijn hartelijke gelukswensen voor je verjaardag. Wanda

Karsu bekijkt de brieven die Wanda uit Vught verstuurde naar haar vriendin Els en constateert dat de censuur zelfs een stempel drukt op het handschrift (01:15)

Brief 17-6-43 00022 (5)

17 juni 1943

Het gaat goed met ons, het is alleen zo ontstellend heet, dat ik heel graag een zomerblouse en sokken en sandalen en ook een zeepdoos, de zeepdoos niet vanwege de hitte maar omdat ik de mijne kwijt ben. Indien mogelijk ook een zomerbroek, een lange, stuur verder geen kleren, als ik iets nodig heb vraag ik het (…)
Heb ik je al bedankt voor het pakket en de brief, ik weet het niet, schrijf alsjeblieft vaak, dank ook Sarine voor haar brief. Verder heb ik niks nieuws te vertellen. De hartelijke groeten van mijn vader, moeder en broer en groet alle bekenden heel hartelijk van ons vier,
Wanda

Karsu over gecensureerd moeten schrijven. “Hoe minder gedetailleerd de brief is hoe emotioneler ik hem vind, omdat je  denkt: wat gaat er eigenlijk allemaal wel om in haar hoofd. Wat wil ze eigenlijk wel vertellen.” (01:54)